Փաստացի՝ Ալիևը, ըստ իրեն, դեռևս ժամանակավոր Հայաստան կոչվող տարածքում, որն առաջիկայում դառնալու է «Արևմտյան Ադրբեջան», պետք է 1. Փոխի սահմանադրությունը 2 Ապահովի Արևմտյան Ադրբեջանի համայնքի վերադարձը

Աստանայում ընդունվել է «Ադրբեջանի և Չինաստանի միջև ռազմավարական գործընկերության հաստատման մասին համատեղ հռչակագիրը»:

Սահմանադրության օրվա տոնին ընդառաջ Ադրբեջանի իշխանությունը որոշել է յուրովի շնորհավորել՝ «խաղաղության պայմանագրի» արդեն իսկ հանրահայտ պահանջներին (հրաժարվել Հռչակագրից, զինանշանի պատկերից հանել Արարատը, գրեթե անվերահսկելի միջանցք և այլն) ավելացնելով նորերը...

Եթե ինտրիգների պատճառով, Ազգային Ազատագրական - Սրբազան Շարժումը մինչև աշուն հաջողության չհասավ և նիկոլֆազը մնաց իշխանության, նա իր սեփականատերերի «դաբրո»-յով, հաջորդ ընտրությունների ժամանակ փորձելու է իրականացնել նրանց սցենարը (այս մասին կգրեմ վերջում)։

Երբ իրականությունն աբսուրդային է և ընդհանրապես ոչ մեզ վայել թեմաների մեջ ենք, ապա մարդ հոգնում է նույնիսկ խոսելուց:

Նշանավոր հայ դերասան, ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ, կինոյի և թատրոնի մեծ կատակերգու Մհեր Մկրտչյանը ծնվել է 1930 թվականի հուլիսի 4-ին Գյումրիում:

Քիչ առաջ ֆեյսբուքը հեռացրեց հունիսի 2-ին տեղադրած իմ նյութը՝ այն համարելով իրենց կանոնների կոպտագույն խախտում։

Մինչ ԱՄՆ Պետքարտուղարի տեղակալ Ջեյմս Օ'Բրայենը վերջին երկու շաբաթներին «Միջին միջանցքի» գլխավոր լոբբիստի դերն էր ստանձնել՝ նպատակ ունենալով Հարավային Կովկասում և Կենտրոնական Ասիայում սահմանափակել Ռուսաստանի, Իրանի և Չինաստանի ազդեցությունը, Ալիևը մեկնում է Աստանա՝ Շանհայի կազմակերպության գագաթաժողովին, ու դրա ընթացքում ռազմավարական համագործակցության հավաստիացումներ տալիս Պուտինին, Չինաստանի հետ ստորագրում է ռազմավարական գործընկերության հաստատման հռչակագիր:

Այսօր ԱԽ քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը հրաժարվել է խոսել լրագրողների հետ՝ չնայած դա նրա «սիրելի զբաղմունքներից» մեկն է:

Եթե Հայաստանում կա մեկը (բացի իշխանություններից), ով հիմարաբար հավատում է, թե Սահմանադրությունը Ադրբեջանի պահանջով փոխելով հնարավոր է խաղաղության պայմանագրի կնքում, ապա պետք է հիասթափեցնեմ։ Կա նաև հաջորդ, հաջորդի հաջորդ (ու էդպես շարունակ) պահանջների փաթեթ։ Եվ ամենակարևորը` դրանք չեն վերջանալու, ընդհուպ մինչև հայկական պետականության կործանման պահը։